PIGNOSE

De cultuursector kraakt. Naast de afbraak die ontstond door zware bezuinigingen is de huidige lockdown funest. De anderhalve meter afstand die wellicht gehanteerd moet gaan worden is voor de cultuursector bijna niet te doen.

Cultuur is onmisbaar. Van het kleine kroegpodium, tot poppodia, festivals, theaters, musea, wijkgebouwen, radio, tv, broedplaatsen voor kunst. Alles ademt cultuur. In muziek, dans, toneel, eten, drinken. Kunst, architectuur en hoe we omgaan met het vormgeven van de openbare ruimte. Cultuur wegzetten als een geldverslindende ‘hobby’ zegt meer over de geestelijke verarming van de populistische boodschapper dan over de hele sector.

Het kraakt én knaagt. Het fragiele evenwicht dondert als een kaartenhuis in elkaar. Duizenden zijn getroffen. Zien hun inkomen verdampen. Zonder concreet uitzicht op spoedig herstel. Eén virus, de onzekerheid en de daaruit voortvloeiende maatregelen hebben de hele maatschappij met de rug tegen de muur gezet.

Cultuur prikkelt je zintuigen. Laat en leert je anders kijken en luisteren. Inspireert en voert je mee. Niemand kan zonder. Zelfs de grootste cultuurontkenners niet.

Allerlei creatieve oplossingen worden er bedacht. Zoals bijvoorbeeld een voucher. In plaats van je geld terug kun je voor hetzelfde bedrag een solidariteitswaardepapiertje krijgen om in te wisselen bij een toekomstig concert of evenement.

Maar waar gaat je geld heen? Wordt het gebruikt om doorlopende kosten te dekken? Komt een redelijk deel terecht bij de artiesten die hun shows gecanceld zien? En hoe gaat men, als alles weer ‘normaal’ is dat regelen? Het geld is dan immers al op. Sta je met je voucher in je hand te wapperen, kunnen voorstellingen niet meer worden gefinancieerd en wordt je alsnog gedwongen om een kaartje te kopen om een voorstelling te kunnen zien?

Ondertussen worden de doomscenario’s weer door de strot gedrukt. Megacrisis groter dan ooit. Angst wordt in ruime mate geventileerd en over ons uitgestort. De ‘specialisten’ aan het woord. De problemen worden in ruime mate benoemd. Maar oplossingen?

Creativiteit vind altijd zijn weg. Hoe klein het ook begint. Meestal met een droom of wens. Cultuur dóet iets met je. In je hoofd en lijf. Cultuur is van ons allemaal. Maakt ons rijker, geeft ons inzichten en hoe we er mee omgaan bepaalt wie we zijn.

Er is de afgelopen jaren genoeg aan de stoelpoten van de cultuur gezaagd. Dat een en ander toch tot stand is gekomen zegt heel veel over de makers én bezoekers.

Wanneer de allerlaatste culturele hartslag is geslagen kan er terug worden gekeken. Tot die tijd is vooruitkijken en creëren het enige alternatief. Toch?