PIGNOSE

Je ziet ze soms voorbij komen. Niet vaak, gelukkig, maar toch. Album of cd covers die zó slecht zijn ontworpen dat de tranen in je ogen schieten. Smaak speelt hierbij een ondergeschikte rol. Een ontwerp kan je niet aanspreken maar toch goed in elkaar zijn gezet. Beeld in combinatie met tekst die samen een boodschap moeten overbrengen. Een boodschap die verband moet hebben met de muziek die het verpakt.

Laat ik een gedrocht onder de loep nemen. Een totaal mislukt ontwerp waaraan álles maar dan ook écht alles fout is.

De titel van het album suggereert samen met het beeld van de cover dat je klaarkomt op een stuk staal met klinknagels over een silhouet van een danseres die in dat zelfde stuk staal is ‘geëtst’. Daar overheen wat druipsporen, aanhalingstekens in de vorm van druppels en een slecht gekozen lettertype. Lay out is onlogisch, de kleurkeuze fout en de boodschap?

Zelden zo een slecht ontwerp gezien. Als je pretendeert dat je een bluesband van niveau bent, prat gaat op je Dutch Blues Award voor ditzelfde album, zorg dan op zijn minst dat je je pre-puberale driften niet vertaalt in een ‘ontwerp’ waar de honden geen brood van lusten!

Als je klaarkomen op een stuk staal zó in beeld brengt en dat het hoogst haalbare acht?