|
||||
---|---|---|---|---|
INTERVIEW | Dan Owen - Opkomend fenomeen uit Groot-Brittannië Tekst: Jan Blaauw Geboren in Shropshire, Groot-Brittannië heeft Dan Owen een fijne jeugd. Het gedeelte van de stad waar hij opgroeit ligt aan de rand van een landelijk gebied en Dan brengt dan ook de meeste tijd buiten, in de velden door. Hutten bouwen zoals hij het zelf omschrijft en een hoop lol. De belangstelling voor muziek kwam ook al vroeg bovendrijven. "Elk jaar voor kertmis kreeg ik verzamel-cd's als cadeau met muziek van onder andere Led Zeppelin en meer van dat soort bands. Daar keek ik als kind altijd naar uit." "Na mijn middelbare schooltijd had ik besloten om gitaarbouwer te worden. Ik vind het een prachtig instrument en was enorm gemotiveerd om het vak van gitaarbouwen onder de knie te krijgen. Helaas schoot er in de werkplaats tijdens mijn opleiding een stuk hout in één van mijn ogen waardoor ik niet meer in staat was om precisiewerk te kunnen doen." Het ongeluk betekende direct een einde van een carrière als gitaarbouwer. In de lange periode daarna, waarin Dan langzaam hersteld, zit hij aan huis gekluisterd. "Ik kon totaal geen diepte meer inschatten en voelde me behoorlijk hulpeloos. Als ik bijvoorbeeld een glas van de tafel wilde oppakken dan greep ik telkens mis. De normale dagelijkse dingen die je onderneemt, kon ik door mijn beperkte zichtveld niet meer." |
"Daardoor spendeerde ik veel tijd achter mijn computer kijkend naar filmpjes op YouTube. Met name de oude Amerikaanse blueszangers en gitaristen. Niet met de gedachte om de blues technisch tot op het bot uit te pluizen maar meer om het gevoel van de blues te doorgronden. Ik vergelijk mijn situatie van toen zeker niet met het zware leven van een aantal blueszangers, maar kon door de omstandigheden waarin ik verkeerde wel aanknopingspunten vinden in mijn eigen gevoelsbeleving. Toen heb ik mij echt ondergedompeld in de Amerikaanse blues. Ben nooit een overtuigd liefhebber geweest van Britse bluesbands en op festivals staan enorm veel op blues gebaseerde rockbands. Maar het viel mij ook op dat er geen akoestische acts te zien waren die blues speelden. Gek toch eigenlijk?" De eerste podiumervaringen deed Dan op toen hij op dertienjarige leeftijd zijn oudere zuster begeleidde tijdens optredens in pub's. Stad en land afrijden om te spelen. En pas diep in de nacht weer thuiskomen. Vader reed, dus commentaar op het te laat thuiskomen is Dan volledig vreemd. En naast zijn zuster kon hij zich het live spelen eigen maken in vaak rumoerige omstandigheden. "Door die ervaringen heb ik bepaalde technieken geleerd om de de aandacht van het publiek te krijgen en vast te houden. Dat komt nu goed van pas." Toen Dan Owen besloot om op zijn zeventiende op eigen houtje live te gaan optreden trok zijn geheel eigen stemgeluid meteen de aandacht. De schuchter overkomende jongen heeft een stem die je hem nooit zou toedichten. Rauw en melancholiek. Het zou, naast het akoestisch spelen, zijn trademark worden en doorbraak in Groot-Brttannië. "Het eerste jaar dat ik optrad deed ik zo'n tweehonderd optredens door heel Engeland. En die stem van mij, tja, die is zoals hij is. Ik forceer niets, doe niet alsof, die klinkt gewoon zo. Maar omdat ik zeker wilde weten of ik mijn stem niet had overbelast na dat jaar spelen, ben ik naar een KNO arts gegaan voor een checkup. Lig ik daar in een stoel met een endoscoop door mijn neus en hoor van de dokter dat mijn stembanden er prima uitzien. Geen knobbels of poliepen. 'Wilt u vooral zo doorgaan meneer Owen?' was zijn commentaar. Wel, in dit geval zeg ik zeker 'follow doctor's orders', haha!" |
Mick Fleetwood Met diezelfde stem plaatste hij zijn versie van het Bob Dylan nummer 'Ballad of Hollis Brown' op YouTube. Het filmpje werd meer dan 400.000 keer bekeken en opgemerkt door Mick Fleetwood van Fleetwood Mack. "Ik kreeg op een zeker moment een bericht van ene M. Fleetwood. Ik kon mij niet voorstellen dat hij de 'echte' Mick Fleetwood was. Ik dacht in eerste instantie dat iemend een grap met mij uithaalde." De op Hawaï wonende Fleetwood kwam over naar Engeland voor promotie en pakte meteen de gelegenheid om de toen twintigjarige Dan te ontmoeten. Hij koestert de gesprekken met Mick. "Hij heeft mij in onze gesprekken veel inzichten gegeven in de muziekbusiness en zie hem zeker als mijn mentor." Mick Fleetwood op zijn beurt bestempelde Dan Owen als boegbeeld van een opkomende golf van singer/ songwriter talenten in Goot-Brittannië. Tijdens zijn reizen heeft Dan ruim de tijd om te schrijven aan nieuw materiaal. Alleen of samen met bekende muzikanten als Jake Bugg, die hij ontmoet tijdens de diverse optredens. "Ik weet eigenlijk niet eens wat er nou eerder opkomt. De muziek of de tekst. Als ik aan een nummer begin zijn het meer flarden van gedachten. Het gekke is dat ik dus niet van tevoren een onderwerp in mijn hoofd heb of een bepaald accoorden schema. Pas als alles in elkaar past weet ik eigenlijk waar het nummer over gaat." |
EP Binnenkort vertrekt Dan naar New York voor opnames van EP. Bewust een EP. "Alle songs die ik op de EP zet passen bij elkaar. Als ik voor een compleet album zou gaan komen er naar mijn gevoel ook songs op te staan die het gewenste resultaat uit zijn verband rukken. De keuze voor een studio in New York is gewoon mazzel. Mijn Britse manager kent een producer die ook Debbie Harry - Blondie - heeft geproduceerd. Deze producer heeft bergen ervaring en is niet blijven steken in 'the old days'. Ander voordeel is dat ik kosteloos kan opnemen. De kosten voor het huren van een studio in Engeland zijn dus al snel vele malen hoger. Het enige waar ik in investeer zijn tickets. En de trip naar New York zal me een hoop inspiratie opleveren!" |
|
---|
|
---|