| LINKS | INFO |
|---|
ARCHIVES | De Roots van de Stones - Deel 1
Tekst: Machgiel Bakker
De Roots van de Stones is een regelmatig terugkerende column op deze site waarin de muzikale wortels van de belangrijkste rock groep uit de zestiger jaren, de Rolling Stones, worden blootgelegd. Hoe baanbrekend de Stones ook indertijd waren, hun muziek ontstond niet temidden van een totale windstilte. De leden van de Stones werden in hun jeugd continu beïnvloed door liedjes op de radio en in films en het was vooral het fundament van de blues en R&B dat in de eerste platen van de groep duidelijk doorsijpelde.
Waar luisterden Mick Jagger, Brian Jones en Keith Richards naar toen ze jong waren? Welke platen hadden ze onder hun arm als ze gingen repeteren? Deze serie legt het allemaal bloot. The Roots van de Stones gaat terug naar het begin van de hedendaagse popmuziek en presenteert originele artiesten als Chuck Berry, Bo Diddley, Muddy Waters, Otis Redding en The Temptations, maar ook allang vergeten artiesten als Bob & Earl, Gene Allison en O.V. Wright.
De serie trekt een verrassend spoor door de geschiedenis van de hedendaagse popmuziek en presenteert een breed scala aan genres – country, blues, gospel, soul, R&R en rockabilly.
Bo Diddley - The Riff Doctor
Als er iemand een sleutelrol heeft gespeeld in de ontwikkeling van de blues naar de rock ’n roll dan is het Bo Diddley wel. Zijn ruwe en dominante riffs waren de inspiratie bron voor de R&B rage die in het begin van de zestiger jaren in Engeland losbrak. The Yardbirds, Manfred Mann, The Who, The Animals, The Pretty Things en de Stones waren allemaal schatplichtig aan Diddley, die in 1955 doorbrak met z’n debuut single, die hij voor het gemak maar naar zichzelf had vernoemd - 'Bo Diddley'.
Het is dè oer-rif uit de pop geworden: de ritme sectie (enkel drums, samba ballen en mondharmonica) speelt een consistent, hakkerig ritme patroon en Diddley’s tremolo gitaar zorgt voor de melodie en de versieringen. Meer is het niet, en dat alles in één akkoord gespeeld.
De Bo Diddley beat hoor je terug in een groot aantal bekende pop songs, waaronder 'Not Fade Away' van Buddy Holly uit 1957 (gecovered door de Stones in 1964); 'Willie and the Hand Jive', Johnny Otis (1958); '(Marie's the Name) His Latest Flame' - Elvis Presley (1961); 'Faith' - George Michael (1987) en de grote hit van U2 in 1988, 'Desire'.
Red Saunders’ Orchestra
Maar ook Bo Diddley heeft het weer niet van een vreemde. De tekst van 'Bo Diddley' lijkt wel heel erg op die van 'Hambone' (1952) van Red Saunders’ Orchestra met zang van Dolores Hawkins & The Hambone Kids. Zo is de tekst op dat wonderlijke novelty plaatje uit 1952:
“Hambone Hambone, have you heard,
Papa’s gonna buy me a mockingbird.
And if that mockingbird don’t sing,
Papa’s gonna buy me a diamond ring.
And of that diamond ring don’t shine,
Papa gonna take it to a five and dime.”
En vergelijk dat eens met 'Bo Diddley':
“Bo Diddley buy baby diamond ring
If that diamond ring don't shine
He gonna take it to a private eye
If that private eye can't see
He better not take the ring from me”.
In het origineel van Red Saunders voeren The Hambone Kids een percussieve dans uit die ze de ‘Hambone’ noemden (ook wel ‘the dancing juba’ genoemd) waarbij er ritmisch op de borst, dijen en voeten wordt geslagen, een dansvorm die teruggaat naar het Haiti uit de 19e eeuw.
