INTERVIEW | Wolf Mail - 60.000 kilometer bluesbereik per jaar

Tekst: Jan Blaauw

We hebben afgesproken via Skype. Een tijdsverschil van 10 uur. Zijn thuisland is op dit moment Australië. Een ontspannen inwoner van Sydney. Wie is deze man en wat bezielt 'm om ieder jaar opnieuw tienduizenden kilometers af te leggen, levend vanuit zijn koffer, jetlegs te doorstaan en vrijwel elke avond in andere hotels te overnachten? Maak kennis met Wolf Mail, gitarist én wereldreiziger.

Grensoverschrijdende jeugd

De reis van Wolf begint in 1972 toen hij ter wereld kwam in Montreal, Canada. Rond zijn vijfde jaar emigreerde hij naar Zuid-Frankrijk. “Voor mij was de verandering niet zo ingrijpend. Ik was een klein ventje, had mijn ouders in de buurt. Het weer was er wél veel beter.” In Frankrijk kwam Wolf voor het eerst bewust in aanraking met muziek. Zijn moeder, een Franse schilderes, had een flinke collectie klassieke blues- en rockplaten waaronder LP’s van BB King en Elmore James. En ze had platen van het ‘vroege’ Fleetwood Mac met gitarist Peter Green. “Die muziek werd thuis veel gedraaid en dat heeft mij zeker beïnvloed. Mijn stiefvader had een gitaar en ik was werkelijk verknocht aan het geluid wat eruit kwam. Hij speelde akoestisch allerlei stijlen en ik had zoiets van ‘WOW’, geweldig, dat wil ik ook kunnen. Muziek maken waar ik mij goed bij voel en niets anders!”

Op zijn tiende had Wolf een eigen gitaar, luisterde naar de platen, probeerde zelf te creëren wat hij hoorde. Daar ging best veel tijd inzitten maar geleidelijk aan leerde hij de muziek spelen die hem altijd een goed gevoel gaf. Wolf over het vele oefenen: “Techniek is belangrijk, daar werk ik nog elke dag aan, maar voor mij is het emotionele aspect van gitaarspelen veel belangrijker. Ik oefende omdat ik goed en overtuigend wilde klinken, niet om uit te blinken in technische kunstjes. Zo rond mijn zeventiende kreeg ik echt het idee dat ik in staat was om mijn emoties via gitaarspelen over te brengen.”

Drive

Ondertussen is Wolf teruggekeerd naar Montreal, Canada doorliep daar zijn middelbare school en studeerde aan de Universiteit. Totdat hij op een dag, hij was toen negentien jaar, besloot om de bus te pakken naar New York en via een aantal omzwervingen terecht kwam in Los Angeles. De leefcondities waren daar niet geweldig. Wolf probeerde zijn draai te vinden in de metropool. Een plek om te kunnen wonen en spelen. Die tijd omschrijft hijzelf als ‘living in pretty harsh conditions’. Hij zou er uiteindelijk bijna twintig jaar blijven. “Je hebt gewoon veel mogelijkheden om te spelen, je komt makkelijk in contact met muzikanten, clubs en andere mensen uit de industrie.

Hij kreeg lessen van onder andere de Canadese gitarist David Goodman. “Hoewel Goodman voornamelijk in Jazz was gespecialiseerd, gaven die lessen én het open karakter van de man, mij veel inspiratie. Daarbij pikte ik heel veel op van de straat.” Van de begeleidingsband van Ozzy Osbourne naar een uitnodiging om te spelen bij Billy Idol, tot Supporting Act bij Robben Ford tijdens een Europese tournee, het kwam allemaal op zijn pad.

Voor Wolf is één ding het belangrijkst van alles: “Mijn doel is altijd om zoveel mogelijk plezier te hebben en de beste muzikant en songwriter te zijn die ik kan zijn. Door zoveel mogelijk te spelen en te oefenen. Het is nooit mijn doel geweest om een hele beroemde of populaire gitarist te worden. Mijn ‘drive’ is gewoon te proberen om steeds het beste uit mijzelf naar boven te halen.”

Down Under

De laatste jaren woont Wolf Mail in Sydney, Australië. Hij is daar ooit op uitnodiging van een vriendin terecht gekomen. Het beviel hem zo goed dat hij er is gaan wonen. “Zeker als je vanuit Los Angeles komt is Sydney een verademing. Het is er schoner, veel minder criminaliteit en de mensen zijn er een stuk vriendelijker en relaxter.” Vanuit Australië toert hij de wereld over. Iets waar hij geen genoeg van krijgt. Ook al betekent het leven vanuit een koffer. “Naast mijn instrumenten en wat knappe kleding valt het erg mee wat ik bij me heb als ik op reis ben. En ik ben in de omstandigheid dat ik kan leven van mijn muziek. De plekken waar ik kom, de mensen die ik ontmoet, de muzikanten waarmee ik speel. Dat zou ik niet willen missen. Moet wel altijd van te voren checken of ik mijn juiste ID in mijn hand heb bij de douane.” Naast dat hij inwoner is van Canada heeft Wolf verblijfspapieren voor de VS, Rusland, Europa en Australië.

Wereldtournees

Zijn toernees hebben hem de afgelopen jaren gebracht in Australië, Tasmanië, Nieuw Zeeland, China, Canada, Noorwegen, Oostenrijk, Frankrijk, Nederland, België, Denemarken, Duitsland, Rusland, Japan en Taiwan. “In Taiwan bijvoorbeeld, heb ik contacten gelegd met een promotor uit Singapore, die speciaal was overgekomen om mij te zien spelen. We zijn nu in bespreking om te kijken of we in Singapore kunnen optreden, dus wie weet?” Van een kleine kroeg tot een zaal waar vijfduizend mensen in gaan. Wolf vindt beide prima. Muziek spelen in elke plaats die maar mogelijk is. Contact maken met mensen. Hij neemt ruim de tijd om mensen te woord te staan, is oprecht en geniet van de aandacht voor zijn muziek.

Netwerk

Om op al die continenten te kunnen spelen heeft Wolf een netwerk van begeleidingsmuzikanten opgebouwd. Mensen met wie hij al jarenlang samenwerkt. En dat levert binnen het reportoire een heel diverse dynamiek op. Wolf blijft Wolf, maar de invulling en uitvoering van zijn muziek is gevarieerd. Daarbij is een ‘vaste’ band budgettair gezien niet haalbaar. Binnen Europa werkt hij de laatste jaren samen met de Franse drummer Niko Sarran en de Nederlandse bassist Michel Mulder. Met deze bezetting heeft Wolf ook een groot gedeelte van zijn laatste CD ‘Above the influence’ opgenomen – in de Trinix Studio in Arnhem - en heeft Niko Sarran in zijn eigen studio de eindmix gerealiseerd. Met zijn drieën reizen ze kris kras door Europa waarbij de logica van een ‘slim’ tourschema wel eens lijkt te ontbreken. Wolf daarover: “Soms rijden we honderden kilometers van dag tot dag om op een gig te kunnen spelen. En als er ruimte is voor extra optredens die we in ons schema kunnen opnemen dan doe ik dat graag. Ook al betekent het dat je achterlijk veel kilometers maakt en soms wel 15 dagen achter elkaar optreed in vier of vijf verschillende landen.”

Mark Gilbert gitaren

De gitaren waar Wolf op speelt zijn divers. Zijn favoriet is zijn Telecaster. Net als een van zijn voorbeelden: Albert Collins. Maar sinds enkele jaren laat hij zijn Telecaster thuis. Dit instrument, uit zevenenvijftig, is te waardevol geworden om mee op reis te nemen. “Ik was al een paar jaar op zoek naar een waardige vervanger voor deze gitaar. Als je zoveel reist als ik dan zijn daar, voor je instrument, risico’s aan verbonden. Dat hij gestolen wordt, of stuk gaat als er niet zorgvuldig mee wordt omgegaan. Het is een zeldzame Telecaster en ik wilde hem, uit bescherming, liever thuislaten om te voorkomen dat er iets mee zou gebeuren.”

“Probleem was echter dat ik geen gitaar kon vinden die voldeed aan mijn verwachtingen. Totdat ik oktober 2010 een optreden had in een club in Tasmanië. Daar werd ik aangesproken door Mark Gilbert. Hij had een zelfgebouwde, naar Telecaster model, gitaar meegenomen en daar heb ik toen een set op gespeeld. Dat voelde verrassend goed. Vervolgens bood hij aan om de gitaar te bouwen zoals ik die voor ogen had. Die mogelijkheid heb ik aangegrepen met inmiddels vijf gitaren als resultaat. Op het eerste model, de 'Wolf Mail Signature', heb ik aan het einde van de hals de afbeelding van Albert Collins laten plaatsen, als eerbetoon maar zeker ook omdat Albert Collins voor mij een groot inspirator was. Alle gitaren die Mark Gilbert heeft gebouwd hebben als basis dezelfde vorm maar zijn stuk voor stuk unieke, prachtig en robuust gebouwde instrumenten. Zowel wat betreft hout – Mark Gilbert gebruikt unieke houtsoorten uit de Tasmaanse wouden -, de elementen als afwerking en klank. De combinatie tussen de gitaren en mijn Carvin versterker maakt dat ik mijn sound volledig naar mijn smaak kan afstellen. Ik ben dan ook zeer tevreden met het resultaat.”

Live DVD/ CD en een nieuw studio album

Het afgelopen jaar heeft Wolf diverse malen opgetreden in Noorwegen. Onder andere met Johnny Winter in het Oseana Auditorium in Bergen. Met name de faciliteiten zijn daar fantastisch. “Alles klopt en is perfect geregeld. De ambiance, de zalen, de apparatuur, de mensen, alles is nieuw, goed onderhouden en er is volop ruimte. De zaal waar wij speelden had topgeluid, fantastische belichting, een enorm groot podium en ruimte voor meer dan 2000 toeschouwers. Die omstandigheden brachten mij op het idee om daar een live registratie te maken voor een DVD. We hebben opnames gemaakt met vijf camera’s, multitrack audio en ben zeer tevreden met wat ik tot nu toe in de preproductie heb gezien. De liveshow zal naast DVD ook uitkomen op CD. De nummers zullen een verzameling zijn van muziek van mijn eerdere albums plus twee nummers die ik nooit eerder heb opgenomen en ook niet meer zal opnemen. Die komen alleen op dit album terecht.”

Daarbij staat het volgende studio album alweer gepland. Was 'Above the influence' terug naar de basics of blues, Wolf weet nog niet in welke richting zijn nieuwe album zal gaan. "Vaak speel ik nieuw materiaal tijdens mijn optredens en luister naar de reacties op die songs van mijn publiek. Als je die nummers twintig of dertig keer hebt gespeeld produceren ze zich als het ware zelf. Mijn publiek filtert die songs. Sommige songs halen het en andere vallen af. Dat proces bevalt mij het beste. Maar ik kan nu nog niet zeggen wat het eindresultaat zal zijn."

Nog zeker twintig jaar door

Hoewel Wolf nog zeker twintig jaar hoopt door te gaan op de wijze waarop hij nu speelt en tourt, heeft lesgeven ook zijn belangstelling. “Ik vind het geweldig om mijn kennis en ervaringen door te geven. De vorige tournee heb ik bijvoorbeeld een clinic gegeven in Moskou voor muziekstudenten en ik word ook gevraagd door bands en gitaristen om hun als een soort van mentor te begeleiden in hun muzikale leerproces. Hoe je produceert, op welke wijze je je eigen gevoel het beste kunt benaderen met je instrument. Werd een keer gebeld door een bandlid van de bekende Australische band Boy and Bear in de studio” begint Wolf lachend, “die vond dat hun geluid toch iets teveel richting de blues ging. Maar wat wil je? Ze hadden mij toch zelf gevraagd?”

Time off voor Wolf wil zeggen: thuis in Sydney en een volle agenda. Spelen met zijn band in Australië. En samen met gitarist en zanger Jamie Walker vormt hij ‘Soho Strays’. Akoestische ‘roots rock southern blues’. Speelde enkele dagen voor ons gesprek nog in een prachtige kerk voor een uitverkochte zaal met driehonderd personen. “Met Jamie samen hebben we ook voor Soho Strays nieuw materiaal geschreven en gespeeld. En op deze manier in die setting te kunnen spelen is voor ons toch heel bijzonder.”

Nieuwe tour voor 2014 ook naar Nederland?

Hoewel Wolf in april weer naar Rusland en Europa komt zijn er voor die periode nog geen optredens in Nederland gepland. Zelf hoopt hij in het najaar, rond november, een aantal shows in ons land te kunnen doen. "Ik krijg veel vragen binnen van mensen uit Nederland wanneer ik weer te zien ben. Ik hoop dat ik wat shows kan opnemen in mijn tour." En mocht dat lukken, zeker gaan, want het is altijd de moeite waard om deze hardwerkende, over de hele wereld gewaardeerde en vriendelijke gitarist te zien en horen spelen. Vanaf de eerste tel een 'D'... van DRIVE!